Diary

"สิ่งที่พ่อแม่ต้องการจากลูก"

        

          มีหลายคนที่ตั้งคำถามนี้ว่าพ่อและแม่ต้องการอะไรจากเรา เราคงหาคำตอบที่ชัดเจนไม่ได้ถ้าหากไม่ได้เป็นพ่อเป็นแม่คนและหลายครั้งที่หลายๆคนได้ถามพ่อและแม่ว่าอยากได้อะไรจากเราเราก็ได้คำตอบเดิมๆว่าพ่อและแม่ไม่ต้องการอะไรแค่อยากเห็นลูกเป็นคนดีเพียงเท่านั้น ลึกแล้วทุกคนเคยถามตัวเองไหมว่าเราต่างหากที่จะต้องทำให้พ่อกับแม่รู้สึกภูมิใจไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องที่ใหญ่โตเพียงแค่เรื่องเล็กๆที่เราสามารถทำได้ก็ทำให้พ่อและแม่ของเราภูมิใจได้แล้วเพียงแต่ว่าเราจะทำให้ท่านได้หรือเปล่าเท่านั้น ลูกบางคนอาจไม่ได้เรื่องติดเพื่อน เที่ยวเก่ง ไม่ค่อยอยู่บ้าน แต่เชื่อเถอะแค่ลูกมีเรื่องเรียนหนังสือผ่านไปจนจบปริญญาตรี มีงานที่ดีทำ หาเลี้ยงตัวเองได้ ก็พอสำหรับพ่อและแม่แล้ว แต่ก็มีอีกหนึ่งกรณีที่ลูกอาจได้รับความกดดันเพราะเกิดมาเป็นลูกคนเดียว ลูกมักที่จะคิดว่าตัวเองเป็นความคาดหวังของพ่อและแม่ และไม่สามรถก้าวพลาดแม้แต่ครั้งเดียว เพราะไม่อยากทำให้พ่อและแม่ผิดหวัง  แต่ถึงอย่างนั้นแม้ลูกจะก้าวพลาดพ่อและแม่ก็สามารถให้อภัยลูกได้เสมอ

           ข้าพเจ้าเคยถามพ่อและแม่ว่าอยากจะให้ข้าพเจ้าเป็นอย่างไร พวกท่านได้บอกข้าพเจ้า ท่านไม่ได้ต้องการอะไรจากข้าพเจ้าแค่ตั้งใจเรียน เป็นคนดี เอาตัวรอด ไม่ต้องถึงขนาดเลี้ยงท่านในยามแก่ แค่เลี้ยงตัวเองก็พอ มันอาจเป็นแค่คำพูดเพียงคำๆหนึ่งแต่ข้าพเจ้าฟังแล้วรู้สึกขอบคุณ รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก และข้าพเจ้าคิดว่าพ่อและแม่ของลูกๆต่างก็คิดเช่นเดียวกับท่าน

      (มรดกจากพ่อ-แม่...)

พ่อ-แม่  ไม่มีเงินทอง  จะกองให้
จงตั้งใจพากเพียร   เรียนหนังสือ
หาวิชาความรู้  เป็นคู่มือ
เพื่อยึดถือเอาใว้  ใช้เลี้ยงกาย
พ่อและแม่ มีแต่  จะแก่เฒ่า
จะเลี้ยงเจ้าเรื่อยไป  นั้นอย่าหมาย
ใช้วิชาเลี้ยงตน  ไปจนตาย
ลูกสบาย แม่กับพ่อ  ก็ชื่นใจ

“คติเตื่อนตน”
ยังลืมตาอย่าหยุด จุดความคิด...นำชีวิตให้ผ่านการเหยียดหยาม
เกิดเป็นคนต้องอดทนพยายาม...เดินไปตามแนวธรรมะจะเจริญ
ก้าวน้อยๆ ค่อยๆก้าวคราวละขั้น...อาจถึงชั้นเทียบเท่านกเขาเหิญ
ทีละขี วินาที เข็มชี้เดิน...ประกอบเกินกว่ากัลป์พุทธันดร
การก่ออิฐ ติดแน่นแผ่นละครั้ง...จนเป็นวังสูงเยี่ยมเทียมสิงขร
ทีละหยาด วาริน เซาะดินดอน...เป็นสาครใหญ่กว้างเวิ้งว้างครัน
อันความจนความมี อยู่ที่ตัว...ความดีชั่วอาศัยในรูปขันธ์
คติตั้งเตือน กายให้สำคัญ...จะพบสันติสุขทุกเมื่อเอย